Saturday, November 29, 2008

به یاد عصر معصومیت

یکی از بهترین کارهایی که این روزها میشه انجام داد دیدن بعضی فیلم ها و کارتون های دوران کودکیه که آدم رو به اون روزهای خوش می بره، روزهایی که علیرغم دوران سخت و هولناک جنگ خاطرات شیرینی رو هم به همراه داشت. شاید حالا دیدن سندباد، پینوکیو و سریال زورو آن هیجان و شور سابق رو نداشته باشه اما آدم رو به روزهایی می بره که قهرمان برامون معنی داشت و مثل حالا خسته و گوشه گیر و بی حوصله نبودیم. روزهایی که مکر روباه مکار برامون تازگی داشت و هنوز با کثافت واقعی این دنیا آشنا نشده بودیم. روزهایی که هنوز می شد به دوست دلخوش بود و پای خیلی چیزها رفت و ماند. این روزها در کنار دیدن آثار جدید سینمایی و تلویزیونی از دیدن همون آثار قدیمی هیجان زده میشم. این هیجان رو در خیلی از هم نسلهای خودم دیده ام. دوستانی که هنوز با هیجان از مجموعه ی تلویزیونی پیشتازان فضا و گالری شبانه حرف می زنن. آدم هایی که هنوز به عشق چیزهایی فراتر از پول و خانه و ماشین زنده اند.ف

1 comment:

Anonymous said...

مرا بردید به آن روزها که اگرچه ترس از آژیر خطر و بمب بود و هر لحظه فکر می کردیم الان است که سقف روی سرمان خراب شود، اما به همه آن کارتون های رویایی می ارزید که دنیای تاریکمان را روشن می کردند. شاید دوباره دیدن آن کارتون ها باعث شود که بفهمیم آن قدر هم شگفت انگیز نبوده اند. اما خاطرات دوران معصومیت آنها را شگفت انگیز جلوه می دهد.