بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد

هفته ی پیش خبردار شدم که بیستون از طرف یونسکو در فهرست جهانی آثار باستانی و تاریخی ثبت شد. البته این اتفاق خیلی پیش از این باید می افتاد، چون کتیبه ی بیستون مهمترین سند تاریخی به جا مانده از دوران هخامنشی و بخصوص داریوش اول است که به مورخان در ثبت وقایع آن دوره کمک زیادی کرده. ولی از کوه زیبای بیستون هرچه بگویم کم گفته ام. جدای از کتیبه ی داریوش، مجسمه ی هرکول، آثار دوران پارتی، کنده کاریهای محقر دوره ی قاجار و ... بیستون با افسانه ی عشق شیرین و فرهاد پیوند خورده و در جای جای آن بوی این عشق حس میشود. کاری ندارم این داستان تا چه حد واقعی و تا چه حد افسانه است، کاری ندارم آن سطح صاف کوه از تیشه ی فرهاد است یا جنس و حالت طبیعی کوه. بیستون کوهی است که چون در برابرش قرار میگیری عظمت و شکوهی را حس میکنی که وصف اش دشوار است و به نظرم باید فقط آن را تجربه کرد. انگار کوه در آغوش می گیردت و تو را چون فرهاد یا شیرین از عشق خود سیراب میکند. هیچ کوهی را ندیده ام که چنین شخصیتی داشته باشد، کوهی که انگار جان دارد و موجودی زنده است. بیستون در سی کیلومتری کرمانشاه قرار دارد. ف