یک عصر دل انگیز

یه عصر دل انگیز چطور میتونه باشه؟ با چه کسی میتونه دل انگیزتز بشه؟ مثلاً با استنلی کوبریک، تا راجع به سینما باهاش حرف بزنی و از وسواسش در فیلمسازی و نورپردازی با شمع و صد بار گرفتن یک صحنه و ... حرف بزنی یا با بیلی وایلدر، تا علاوه بر سینما از شوخ طبعیش هم لذت ببری (حیف که هر دوشون مرحوم شده ن). یا مثلاً با استیون کینگ که زهره ترکت کنه و از گذروندن شب باهاش پشیمون بشی؟ شاید هم با همینگوی، تا راجع به شکار و پرواز و ماجرا و فیدل و زنها و اسپانیا برات حرف بزنه. با مارادونا هم بد نمیگذره، چون اطلاعاتی در باره ی با دست گل زدن و آسپرین و کافئین و غیره به دست میاری. شاید هم با کاپیتان هادوک، تا چند تا فحش آبدار برای روز مبادا یاد بگیری و در ضمن با هم کمی آب طالبی بخورین! البته اگه لورکا زنده بود میتونست از عشق و ماه و مرگ و زندگی بگه (مگه لورکا مرده؟). میتونی با خیلی از موسیقیدانها باشی و فقط چشمها رو ببندی و از صدای سازشون لذت ببری (اون طفلکیا از چی تو لذت ببرن؟). آخ که اگه میشد یه روز عصر رو با مارکز، یوسا یا بورخس سرکنم. شاید هم با حافظ و عبید زاکانی و سعدی و فردوسی. ولی نه، ممکن بود دعوا بشه. راستی شما دوست دارین یه عصر رو چطوری و با کی بگذرونین؟ف