Posts
Wednesday, November 29, 2006
ثبت است بر جریده ی عالم دوام شان
روزهای اخیر دو چهره ی هنرمند به پایان عمر فیزیکی خود رسیدند، هرچند با خلاقیتهای خود همیشه زنده هستند. در ایران بابک بیات و خارج از ایران رابرت آلتمن. معتقدم کلمات در بیان بعضی احساسات قاصرند، به خصوص در تسلیت گفتن شخصاً ناتوان هستم. اما بیایید با شنیدن و دیدن آثار این دو هنرمند همیشه به یادشان باشیم چون با آثارشان به جاودانگی رسیده اند. در اول اکتبر مطلبی در باره ی فیلم برشهای کوتاه ساخته ی آلتمن نوشته بودم و حالا بهترین کار را دیدن دوباره ی آن فیلم میدانم. فیلمی که یکی از بهترین ویژگیهایش به تصویر کشیدن برشهایی عادی از زندگی آدمهایی عادی است.ف
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ناقــوس مــــــرگ
در برجهاي زرد
ناقوس مي زنند
نت ها رها شده در باد
ـــــ....ـــــ
آراسته به تاجي از،شكوفه هاي
مرده ليمو
مي خواند، مي خواند
با گيتار سفيدش آواز مي خواند
مي خواند ،مي خواند
ـــــــ....ـــــ
ناقوس ها خاموش مي شوند
در برج هاي زرد
وبــــاد
از غبـــار
زورق نقره مي سازد
از لوركا ،كه ميگويند او را در پاي درخت زيتوني به خاك سپرده اند. گورش هرگز به دست نيامد ، آنچنان كه خود پيش بيني كرده بود
چه فرجام شايسته و نيكي دارند آنانكه نامشان در قلبها ثبت ميگردد، نه فقط بر مزاري
متبرك باد نام و اثرشان
في
یکی از آهنگ های زیبا بابک بیات رو که شاید به اندازه ی تعداد موهای سرم گوش کرده باشم براتون می ذارم
:
دو نیمه ی خاموش،دو نیمه ی خسته،
شعر نخوانده،دو بغض شکسته
دو نیمه ی آبی،دو نیمه ی دریا،
نیمه ی مهتاب،دو نیمه ی رویا
دو نیمه ی شاعر،دو نیمه ی عاشق،
نیمه ی گریه،دو نیمه ی هق هق
...
حامی میخونه،و چه خوش پیانو را piano
می نوازد،و همگام ترومپت و گیتار الکترونیک با آرشه های ویولن
...
چه خوب ملودی،ضرب،هارمونی و ...
می دانست
بسیار دوستش دارم،بابک بیات روحت آرام
...
شمیم
Post a Comment